Ο Κώστας Νικουλί, μιλώντας στο Monopoli.gr για τη γέννηση του γιου του, αναφέρεται στις συναισθηματικές προκλήσεις που βιώνει ως νέος πατέρας.
Τονίζει την ανάγκη να δημιουργήσει ένα ασφαλές και ελεύθερο περιβάλλον για τον γιο του, τον οποίο θα ονομάσουν Λευτέρη, ώστε να μην κουβαλά τα δικά του τραύματα.
Επίσης, εκφράζει τις ανησυχίες του για το μέλλον του παιδιού σε μια κοινωνία που γίνεται ολοένα και πιο συντηρητική και τονίζει τη σημασία της ενεργής στάσης απέναντι στους φόβους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα.
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω:
Με αφορμή την παράσταση «Κληρονομιά» στο Εθνικό Θέατρο στην οποία πρωταγωνιστεί, ο Κώστας Νικουλί παραχώρησε συνέντευξη στο Monopoli.gr. Μάλιστα, ο ταλαντούχος ηθοποιός μίλησε πρώτη φορά για τη γέννηση του γιου του πριν δυο μήνες.
Τώρα που είσαι πιο κοντά στη γέννηση – ο γιος σας με την Κατερίνα Μαούτσου είναι δυο μηνών – πόσο έχεις μετακινηθεί;
Με έχει φορτίσει πολύ συναισθηματικά. Με κάνει να σκέφτομαι πως εγώ δημιουργώ τις συνθήκες, πως όσο δίνεσαι στα πράγματα τόσο αυτά θα ανθίσουν. Και άρα πρέπει να οργανώνω τον εαυτό μου γύρω από τα γεγονότα που με σημαδεύουν, όπως είναι η γέννηση του παιδιού μας. Θέλω να είμαι καλά για να τον φροντίζω.
Σε αξιακό επίπεδο τι θα ήθελες να του κληροδοτήσεις;
Να είναι ελεύθερος, ψυχικά, πνευματικά και σωματικά. Και δεν είναι τυχαίο που αυτό θα είναι το όνομα του, Λευτέρη θα τον πούμε. Να μην σέρνει τα δικά μου τραύματα, τις δικές μου δυσκολίες, θέλω να δημιουργήσω ένα ασφαλές περιβάλλον γι’ αυτόν, ώστε να μπορεί να σκέφτεται χωρίς δεσμεύσεις τη δική του ζωή.
Έχεις την αγωνία του μέλλοντος για τον κόσμο που θα μεγαλώσει το παιδί σου σε μια συντηρητική κοινωνία όπως αυτή οργανώνεται την τελευταία δεκαετία; Μια κοινωνία που στρέφεται ολοένα και περισσότερο στα άκρα;
Όταν αγωνιούμε για τα παιδιά μας νομίζω ότι φοβόμαστε πρώτα τα αντιμετωπίσουμε οι ίδιοι τον κόσμο και διστάζουμε να πάμε πιο αγωνιστικά στις καταστάσεις. Βλέπω το πως κινείται ο πλανήτης μετά την εκλογή Τραμπ και σκέφτομαι πως όχι δεν θα το αφήσω να με φοβίσει, δεν θα «φορέσω» αυτό το ρούχο, δεν θα ασπαστώ την ακρότητα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να μην συμβούν όλα αυτά. Όσο φοβάσαι, τόσο πιο ευάλωτος είσαι στο να επιτρέψεις να συμβεί κάτι. Όσο φοβάσαι, τόσο ανέχεσαι· ο φόβος σε κάνει παθητικό, σε παγώνει.