Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου μοιράζεται τις προσωπικές της εμπειρίες σχετικά με την επιλόχειο κατάθλιψη και την επιθυμία της να γίνει μητέρα, σε συνέντευξή της στην εκπομπή «Μαμά-δες».
Αποκαλύπτει ότι η Ζέτα Δούκα την στήριξε σημαντικά μετά τη γέννηση της δεύτερης κόρης της, Ηλέκτρα, ενώ αναφέρεται και στις ανησυχίες της κατά τη διάρκεια της μητρότητας.
Τονίζει τη σημασία της επικοινωνίας με τη μεγάλη της κόρη, Λυδία, και την απόφασή της να απαγορεύσει τη λέξη «φόβος» στο σπίτι, επιδιώκοντας να ενδυναμώσει την οικογένειά της.
Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω:
Για το άγχος που είχε μη τυχόν και δεν καταφέρει να κάνει παιδιά, αλλά και το φλερτ με την επιλόχειο κατάθλιψη μετά τη γέννηση της δεύτερης κόρης της, Ηλέκτρα μίλησε η Πηνελόπη Αναστασοπούλου στη Ντορέττα Παπαδημητρίου και την εκπομπή «Μαμά-δες».
Η Πηνελόπη Αναστασοπούλου αποκάλυψε ότι από πολύ νωρίς ήξερε ότι θέλει να γίνει μαμά ενώ αναφέρθηκε και στο πόσο τη βοήθησε η Ζέτα Δούκα μετά τη γέννηση της δεύτερης κόρης της. Τέλος, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου αποκάλυψε τον τρόπο με τον οποίο εξήγησε στη μεγάλη της κόρη, Λυδία τον λόγο που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έπρεπε να λείπει τα πρωινά και να πηγαίνει στο δικαστήριο.
«Ήθελα πάρα πολύ να κάνω παιδιά. Πάρα πολύ. Και κυρίως να δημιουργήσω έναν δικό μου κόσμο. Γνωρίζοντας τον Φώτη όλα αυτά τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους μαγικά. Ερωτευτήκαμε πάρα πολύ και έγιναν όλα πάρα πολύ γρήγορα γιατί θέλαμε τα ίδια πράγματα…Όταν είδα πρώτη φορά εικόνα του Φώτη, γιατί δεν τον είδα από κοντά, είπα ότι αυτό θέλω…
Το καλό είναι ότι ο Φώτης, αυτό που βγάζει προς τα έξω, είναι το ίδιο και μέσα, ένα πολύ καθαρό πλάσμα, πολύ δημιουργικό με πολλή αυτοπεποίθηση και πολύ ταλέντο. Εμένα όλα αυτά με τραβάνε πολύ…Τα έκανε όλα πρώτος. Ήταν πολύ σαφές ότι ήταν πια πολύ χορτασμένος από όλα όσα έχει κάνει στη ζωή του και η γνωριμία αυτή φαινόταν ότι είναι σοβαρή, ότι θα είχε ένα μέλλον…
Ήθελε να κάνουμε παιδιά, ήθελα κι εγώ, και μπήκαμε στη διαδικασία πάρα πολύ γρήγορα. Το προσπαθήσαμε και ανησυχήσαμε μήπως δε μπορούσαμε. Εγώ είχα πάρα πολύ άγχος μήπως δε τα κατάφερνα…» είπε αρχικά η Πηνελόπη Αναστασοπούλου.
«Έγινα μαμά σε μεγάλη ηλικία. Στην Ηλέκτρα φλέρταρα πολύ έντονα με την επιλόχειο και ήταν ένα κομμάτι που με απασχόλησε πάρα πολύ. Στη Λυδία καθόλου. Στη Λυδία ήμουν τόσο ευτυχισμένη, τόσο χαρούμενη. Στην Ηλέκτρα ήμουν πάρα πολύ περίεργα. Πάλεψα πάρα πολύ για να κρατηθώ ψηλά, δεν ξέρω ακριβώς πόσο καιρό κράτησε. Νομίζω αρκετά.
Θυμάμαι να αλλάζω την Ηλέκτρα και να περνάνε οι σκέψεις από το μυαλό μου με ακραία ταχύτητα. Σκεφτόμουν αν θα κάνει παιδιά, αν θα προλάβω να τη δω, δεν έχει λογική η επιλόχειος. Σκεφτόμουν αν θα ξαναδουλέψω, μήπως δε με θέλουν στη δουλειά μου πια, ότι δε με αγαπάει κανείς. Έπαιρνα τη Ζέτα Δούκα τηλέφωνο και της έλεγα ότι νιώθω ότι δε με αγαπάει κανείς και δε θα με θέλει κανείς ξανά να δουλέψω.
Με τη Ζέτα μίλησα πάρα πολύ εκείνη τη περίοδο και με βοήθησε πάρα πολύ να ενταχθώ και στη δουλειά πάρα πολύ γρήγορα για να μη νιώθω έτσι. Με πήρε σχεδόν από το χέρι για να με πάει να δουλέψω. Μου πήρε κανένα δίχρονο για να μαλακώσει όλο αυτό μέσα μου» εξομολογήθηκε σε άλλο σημείο η Πηνελόπη Αναστασοπούλου.
Τέλος, η Πηνελόπη Αναστασοπούλου είπε, «Στη Λυδία φροντίζω από τώρα να έχω όσο το δυνατόν καλύτερη σχέση γίνεται μαζί της για να μη φοβάται να μου μιλήσει, θέλω να είμαι η πρώτη που θα τρέξει αν της συμβεί το οτιδήποτε. Από πολύ μικρή λοιπόν της μιλάω και της λέω τα πράγματα σαν παραμύθι χωρίς να θέλω να την τρομάξω. Της εξήγησα ότι η μαμά θα πρέπει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα να βρίσκεται κάπου κάθε πρωί.
Της εξήγησα τη συνθήκη του να έχει συμβεί κάτι στο παρελθόν για το οποίο δε μίλησε η μαμά και ήταν λάθος, και ότι όταν πολλά κορίτσια μαζί μοιράστηκαν τις ιστορίες τους συνειδητοποίησαν ότι ήταν λάθος τους να μην έχουν μιλήσει, και αποφάσισαν ότι είναι η ώρα να ενώσουν τις καρδιές τους για να μπορέσουν να αντικρούσουν τη βία…
Έχει απαγορευτεί να αναφέρεται η λέξη “φόβος” στο σπίτι. Γινόμαστε δυνατές, όσο μπορούμε, και κάθε μέρα ενδυναμώνουμε τον εαυτό μας με όποιο τρόπο μπορούμε για να είμαστε δυνατές απέναντι σε όποια πρόκληση εμφανιστεί. Ο φόβος σε ακινητοποιεί… Η Λυδία τώρα είναι εννέα χρονών».