Ο Γιάννης Πουλόπουλος μοιράστηκε την προσωπική του εξομολόγηση σχετικά με την απώλεια του αδελφού του, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή εδώ και 30 χρόνια.
Αναφερόμενος στον πόνο που συνεχίζει να νιώθει, τόνισε ότι τον ενοχλεί που δεν θυμάται τη χροιά της φωνής του, καθώς δεν υπάρχουν ηχογραφήσεις για να την ανακαλέσει.
Εξέφρασε την επιθυμία του να είχε τον αδελφό του κοντά του σε σημαντικές στιγμές της ζωής του, όπως ο γάμος του, υπογραμμίζοντας ότι, παρά την πάροδο του χρόνου, η απώλεια παραμένει πάντα επίκαιρη και επώδυνη.
Διαβάστε παρακάτω
Με αφορμή τα όσα είπε η Δώρα Τσαμπάζη στη «Super Κατερίνα» για τη ζωή της 2,5 χρόνια μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαϊδη, ο Γιάννης Πουλόπουλος προχώρησε σε μια δική του, προσωπική εξομολόγηση.
Πιο συγκεκριμένα, ο Γιάννης Πουλόπουλος αναφέρθηκε στον θάνατο του αδελφού του, που έφυγε από τη ζωή πριν περίπου 30 χρόνια, αποκαλύπτοντας πως πρόκειται για μια απώλεια που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει.
«Δε ξέρω αν ο χρόνος που περνάει λειτουργεί πάντα επουλωτικά. Εμένα έχουν συμπληρωθεί 30 χρόνια από τότε που πέθανε ο αδελφός μου. Ήθελα να τον έχω στον γάμο μου μαζί. Μου έλειπε, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Με ενοχλεί που δε θυμάμαι τη χροιά της φωνής του, και επειδή ήταν προηγούμενα χρόνια, δεν υπάρχει κάπου ηχογραφημένη για να την ακούσω και να τη θυμηθώ.
Με ενοχλεί αυτό. Τον θυμάμαι σε μια ηλικία 27-28 ετών παλικάρι και δεν τον έχω δει να μεγαλώνει. Σίγουρα δε βιώνω το πένθος όπως τον πρώτο χρόνο αλλά, αυτός ο χρόνος κάτι σε κάνει να συνηθίζεις. Συνηθίζεις να ζεις με την απώλεια. Αλλά, σε στιγμές που θες τον άλλον δίπλα σου, δεν τον έχεις κι αυτό σε πονάει. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Πραγματικά θα έδινα τη ζωή μου για να έχω μια εικόνα, κάτι από τον αδελφό μου που έχω μόνο φωτογραφίες» εξομολογήθηκε ο Γιάννης Πουλόπουλος.