Τα νέα βάζα της Dior Maison, σχεδιασμένα από τον Sam Baron και παρουσιασμένα στο Salone del Mobile 2025, συνδυάζουν τη φύση με την τέχνη, μεταμορφώνοντας το φυσητό γυαλί σε γλυπτές δημιουργίες.
Με φυτικά μοτίβα και καμπύλες που παραπέμπουν στην παράδοση της υψηλής ραπτικής, αυτά τα συλλεκτικά κομμάτια της συλλογής “Ode à la Nature” αναδεικνύουν την ομορφιά της φύσης και την ποιητικότητα του design.
Κάθε βάζο αφηγείται μια ιστορία μεταμόρφωσης, επαναφέροντας τη φύση στο επίκεντρο της τέχνης και της πολυτέλειας.
Διαβάστε παρακάτω
Σαν να ξεπήδησαν από έναν ονειρικό κήπο, τα νέα βάζα της Dior Maison μεταμορφώνουν τη φύση σε τέχνη. Σχεδιασμένα από τον Sam Baron οι εντυπωσιακές αυτές δημιουργίες αποκαλύφτηκαν σε παγκόσμια πρώτη στο Salone del Mobile 2025, υψώνονται δε σχεδόν στο ένα μέτρο και ισορροπώντας ανάμεσα στη λειτουργικότητα και τη γλυπτική έκφραση.
Κατασκευασμένα με την τεχνική του ιταλικού φυσητού γυαλιού και στολισμένα με φυτικά μοτίβα που μοιάζουν να αιωρούνται, τα βάζα αυτά δεν είναι απλώς αντικείμενα design – είναι αφηγήσεις. Είναι η άνοιξη υλοποιημένη σε διάφανο υλικό, είναι μια ωδή στον φυσικό κόσμο που ενέπνευσε τον ίδιο τον Christian Dior.
Με καμπύλες που θυμίζουν τη σιλουέτα του πρώτου εμβληματικού αμφορέατου Miss Dior από το 1947, τα βάζα της συλλογής Ode à la Nature (Ωδή στη Φύση) αγκαλιάζουν την παράδοση της υψηλής ραπτικής με έναν τρόπο σχεδόν ποιητικό. Σαν σμιλεμένα σώματα με διαφάνειες και φως, τοποθετούνται επάνω σε βάσεις που παραπέμπουν σε βάθρα έργων τέχνης — γιατί ακριβώς αυτό είναι: γυάλινα έργα τέχνης, απόλυτα συλλεκτικά, διαθέσιμα σε μόλις οκτώ αντίτυπα.
Κάθε δημιουργία, φτιαγμένη στο χέρι, αφηγείται μια ιστορία μεταμόρφωσης: από το εύθραυστο στο αιώνιο, από το φυσικό στο υπερβατικό. Σκηνές ονειρικές ξεδιπλώνονται στην επιφάνειά τους -κλαδιά που μπλέκονται με πέταλα, φύλλα που ρέουν απαλά σαν σκέψη, λεπτομέρειες που σε καλούν να τις ανακαλύψεις ξανά και ξανά.
Η φύση, για ακόμα μια φορά, βρίσκει τη θέση της στο επίκεντρο της τέχνης και του design. Και η Dior, πιστή στη ρίζα της έμπνευσής της, μας υπενθυμίζει ότι η πολυτέλεια δεν είναι μόνο θέμα ύλης, αλλά και συναισθήματος.